De thesaurie stond ter begeving van de bisschop, mits aan een kanunnik, zie Rechtsboek p. 15. Er zijn in de 15e en 16e eeuw voorbeelden van resignatie (verkoop). Toen Engelbert van Bruhesen, die de thesaurie door ruil verkregen had, in oktober 1582 overleed, besloot het kapittel ze de volgende dag te incorporeren, op grond dat het op 8 november 1577 van de aartsbisschop het recht bekomen had tot incorporatie van vier prebenden tot onderhoud van de kerk. Dit ook omdat de lasten van de thesaurie eindigden, nu het zilverwerk gebroken was en geen olie noch was nodig was, terwijl een op 21 augustus 1581 door de kapittels van de Dom, St. Pieter en St. Marie gemaakt statuut aan het kapittel het recht tot collatie gaf. Nochtans dong Dirck van Wittenhorst naar de thesaurie, ook Coenraet Strick, die ze zich liet confereren door Zijne Excellentie. Het kapittel liet hem niet toe. Toen het de incorporatie niet door de Staten had kunnen doen goedkeuren, verlootte het op 20 februari 1583 de thesaurie onder de capitulairen. De gelukkige was Johan Beyer, die op 22 februari werd toegelaten. Volgen Brock genoot Strick nochtans de vruchten, totdat deze ze in 1585 afstond aan Frederik van Renmesse van Wilp, die in 1591 ook de aanspraken van Beyer overnam. Hij stierf op 24 augustus 1603, waarna het kapittel F. van Leefdaell benoemde, maar de Staten sequestreerden de thesaurie tot 1618. Adriaan Ploos op 19 augustus 1618 door de Staten benoemd en op 25 augustus toegelaten, kreeg op 19 juli 1636 van het kapittel verlof om de thesaurie te behouden, ofschoon hij zijn prebende verlaten had. In de 18e eeuw werd het verband van de domthesarie met het kapittel zeer los, maar niet verbroken. Vanaf 1735 was de titularis geen kanunnik meer. In 1762 hebben de Staten, toen een herhaalde veiling geen succes gehad had, de ontvanger van de annaten van Z.H, met de administatie belast. Voor het geval dat het kapittel hiertegen bezwaar mocht maken, zou deze zijn zoon als thesaurier kunnen doen