N.B. Het begijnhuis van St. Anna was het jongste der Utrechtse zusterhuizen. Eerst in 1558 kwamen de nonnen van het klooster Mariënhage in het land van Arckel, door de gedurige strooptochten van soldaten uit hare woning op het platteland verdreven, eene veiligere toevlucht zoeken binnen de stad, waar zij zich vestigden op de Nieuwegracht tegenover de St. Servaas-abdij en St. Anna tot hare patrones verkozen. *  Verscheidene jaren hebben de verdreven zusters daar in vrede gewoond, en mettertijd versmolt natuurlijk haar aantal. Maar in 1572 bleken de vrouwen van het klooster Nazareth in het Gein, dat tot denzelfden kring behoorde, waarvan St. Cecilia, Bethlehem en het Abraham Dolen-convent deel uitmaakten *  , het op hare beurt in den geuzentijd niet veilig wonen te vinden op het platteland. Zij kwamen dus eerlang de overgebleven nonnen van Arkel gezelschap houden in haar gesticht, dat gewoonlijk het Arkel-convent of ook Nyeuwclooster genoemd werd. * 
Het St. Anna-convent behoorde tot de orde der Reguliere kanonikessen; althans daartoe behoorden de beide kloosters, wier bewoonsters het gebouw te Utrecht betrokken. *  Het samenleven der beide conventen was blijkbaar alleen een nookzakelijk gevolg van de armoede der verjaagde vrouwen; van eene samensmelting was geen sprake. Immers nog in 1586 werden niet alleen (blijkens de rekening van het Arckel-convent) de goederen der beide gestichten afzonderlijk beheerd; maar de zusters uit beide gestichten woonden zelfs afzonderlijk.
De kapel van het convent is krachtens Vroedschapsresolutie van 24 januari 1659 verkocht.