N.B. Op het laatst der veertiende eeuw leefde te Utrecht 'onder die Smeden' Braem Dole, een vroom burger van aanzienlijk geslacht, met zijne echtgenoote Korstine. Hij behoorde tot de kringen der moderne devotie en was dan ook in 1399 getuige bij het besluiten der zusters van het eerste klooster dezer richting, St. Cecilia. * 

In hun testament van Dinsdach na St. Gregoriusdach 1408 maakten de echtelieden hunnen kinderen Jacob en Lisebet tot erfgenamen *  ; maar de zoon werd priester en denkelijk is de dochter wel ten klooster gegaan in het gesticht, dat Braem Dole stichtte op de plaats, waar het huis Dromenburch verrees. *  De oudste vermelding van dit klooster dateert uit 1396, in welk jaar het begijnhuis van St. Nicolaas eene mater uit de begijnen van St. Ursula koos *  . Den 9 oktober 1412 verleende bisschop Frederik van Blankenheim zijne toestemming tot de insluiting der zusters. *  Zij namen den derden regel van St. Franciscus aan en kozen St. Ursula en hare Elfduizend maagden tot hare patronessen; hoewel zij gewoonlijk als het 'Braem Dolen-convent' (later verbasterd in: Brandoly) aangeduid werden. Later gingen de zusters over tot de orde der reguliere kanunnikessen en lieten zich besluiten naar een bijzonder strengen regel: 'omnino clausum fuit, nec exire semel initiatis puellis unquam licuit,' zegt Buchelius. * 

De gebouwen van het kloostser strekten zich blijkbaar vrij ver uit. Het had eene poort aan de Oudegracht *  en ook eene aan de Nieuwstraat *  , terwijl de kapel aan de Hamburgerstraat grensde en denkelijk ook wel van daar uit toegankelijk zal zijn geweest.

In mei 1602 werden vele perceelen van het klooster door den rentmeester getransporteerd *  en zeker wel tot particuliere woningen ingericht. Bij Vroedschapsresolutie van 13 juni 1636 werd den 2en kameraar gelast 'op de soldering in de Abramdolykerck te doen stellen d'Anatomie'. In haar vergadering van 23 april 1742 werd de Vroedschap opmerkzaam gemaakt op 'den bouvalligen toestand van het Abrandolikerkje, tot welcker reparatien en herstelling groote kosten vereyscht wierden', waarop besloten werd 'dat de catechisatie tot heden aldaar geheuden, ald nu ter saache voorschreeve zal worden overgebragt in de Catharijne kerk'. Bij haar besluit van 4 februari 1743 'heeft de Vroedschap (...) goedgevonden aan de supplianten (die vanden kerkerraad toegedaan de onveranderde Augsburgse beleydenis) gratieuselijk te accorderen en in eygendom over te geven het Abraham Dolykerkje, omme op 't erff van 't selve. te doen bouwen een nieuwe kerck...' De kloosterkapel werd daarmee bestemd tot Luthersche kerk *  , waartoe zij nog steeds dient. Ook eene poort van het klooster in de Lange Nieuwstraat bestaat nog; terwijl het Abrahamdole-steegje nog aan het gesticht herinnert.